Annemizin sınavı için pazar günü Tekirdağ'a gittik.
Okulun bahçesi aileler arası buluşma yerine dönmüştü.
Gelen herkesin en az bir çocuğu vardı.
Oyuncaklar bisikletler seyyar baloncu şekerciler, nelerr neler... Sınav hanımlar için düzenlendiği için çocuk bakıcıları babalardı :o))
Her ne kadar sınava girsek de bahçeden gelen çocuk sesleri
içimizde sürekli bi tedirginlik yarattı.
Eyvah bu bizimki olmalı sıkıntısı bütün annelerin yüzünden okunabiliyordu :o))
Sınav sonrası taa Malkara'dan babanemizin kahvaltı için yaptığı mis kabaklı pidelerin kokusunu aldık ve direksiyonu o yöne kırdık.
Akşam dönüş yolu muzipler için eğlenceli bölümlerde geçti :o))
Babası Necmi Mürsel'i bunlarla test ediyor.
Cemil: Oğlum söyle bakim bu ne?
Necmi: hmmm ...
Cemil: Kuş kuş
Necmi: Hayiiiiyyy, o akbabaaa
...
Cemil: Oğlum bu ne?
Necmi: hmm
Cemil: at at
Necmi: hayiyyy, oo zebyaaaa
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder